Zaterdag 23 April 2022, 10:50 uur. “Want waar twee of drie mensen in mijn naam samen zijn, ben ik in hun midden (Matt. 18:20).” Iets meer dan 30 jonge katholieke vrienden uit onze Titus Brandsmaparochie kwamen samen op het kerkplein aan de Bergstraat in Wageningen, gekleed en bepakt om aan een prachtige geloofswandeling te beginnen tussen Wageningen, Renkum en Rhenen. De weersverwachting voor die dag was zeer gunstig, hoewel het in de ochtend nog een beetje frisjes was. Opeens riep Luigi – één van de organisatoren – dat het tijd was om te vertrekken en de tocht was begonnen. 

Op weg naar Renkum
De eerste (niet-officiële) etappe ging richting Renkum via het Arboretum Belmonte. Iedereen had goede zin en de deelnemers gingen enthousiast met elkaar aan de praat. In het Arboretum moesten er natuurlijk selfies gemaakt worden met de enorme bloemenpracht op de achtergrond. Verder lopend via het Bergpad en de N225 kwamen we even na het middaguur aan bij de kerk van Maria van Renkum. Daar ging pastoor Henri ten Have voor in de Heilige Mis die werd opgedragen aan onze pelgrimstocht. In zijn homilie refereerde pastoor Henri aan de vele pelgrimstochten die in de loop der jaren plaats hadden gevonden ter verering van Maria van Renkum. Hij was zeer verheugd dat wij nu ook aan zo’n avontuur waren begonnen.

In stilte door de uiterwaarden
Na een voedzame lunch en een groepsfoto voor de kerk kon de eerste officiële etappe van de tocht beginnen. Verdeeld in twee groepen, de ene geleid door Luigi en de andere door Maurizio, vervolgden we onze wandeling door de uiterwaarden tussen Renkum en Wageningen en gedeeltelijk ook weer over het Bergpad. Speciaal voor dit gedeelte was dat we in stilte wandelden. Zoals één deelnemer verklaarde: “De stiltemomenten tijdens de tocht herinnerden mij aan mijn ware identiteit als kind van God. Door me dit te realiseren, voelde ik een verbondenheid met mijn mede-pelgrims en de prachtige natuur om mij heen, gecreëerd door de Goddelijke creatieve intelligentie, die tot uitdrukking komt door God de Heilige Geest.”

Via de dijk richting Gedachteniskerk in Rhenen
Als een kind zo blij namen we daarna de veerpont Wageningen-Randwijk en vervolgden we onze tocht over de dijk richting Opheusden. Voor velen was dit best een stuk van lange adem. We konden daarom dan ook genieten van een welverdiende pauze vlak bij de veerpont tussen Opheusden en de Blaauwe Kamer. Na deze pauze begon de laatste etappe van onze pelgrimstocht via dat pontje en het grindpad tussen de Grebbeberg en de Rijn richting de Gedachteniskerk in Rhenen. Deze laatste etappe werd in tweetallen volbracht, waarin nog diepere gesprekken over onze relatie met Jezus, ons geloof en ons leven in het algemeen plaatsvonden. Dit leidde vaak tot ontroerende momenten, zoals het moment dat de twee goede vriendinnen Giulia en Andrea elkaar in de armen vielen na het delen van een aantal mooie dingen met elkaar.

Magnificat en Rozenkrans
En wat een prestatie was het toen de meesten even na zessen aankwamen bij de Gedachteniskerk in Rhenen! Aldaar werd het Magnificat en een tiende van de Rozenkrans gebeden als dank aan de Heer voor de geweldige ervaring die dag. Voor velen voelde het echt als het bereiken van het doel na een inzichtelijke spirituele marathon. En zoals organisatoren Luigi en Maurizio verklaarden: “We hebben toch wel een aantal dagen en avonden intensief zitten denken hoe we deze dag het beste invulling konden geven. We wilden iets leuks bieden, terwijl we ook de onderlinge banden wilden versterken en wilden focussen op ons gemeenschappelijk geloof en de reis naar de verrezen God.”

Gezegend en dankbaar
Deelnemer Francis bevestigde dit: “De pelgrimstocht was één van de meest betekenisvolle en gezegende wandelingen van mijn leven. Vanaf het moment dat deze tocht aangekondigd werd in de kerk, voelde ik in mijn hart dat ik deel moest nemen aan deze spirituele hommage aan God als een offer van dankzegging. Ik heb veel geleerd van de getuigenissen en levenservaringen van mijn mede-pelgrims, waardoor ik mijn eigen leven nog meer ging waarderen en me realiseerde hoe gezegend ik mij voel door onze Heer God.” Alan, een andere deelnemer, voegde daaraan toe dat het door onze drukke levens vaak lastig is om ons te realiseren wat het is om een volgeling van Jezus te zijn. Daarom is hij heel dankbaar dat hij deze pelgrimstocht heeft meegemaakt en die dag als een offer aan God heeft kunnen geven.

Het was een zeer persoonlijke en unieke reis, die voor elke deelnemer weer anders was. En uiteraard was er ook genoeg tijd voor lol en plezier. We willen in de toekomst dit soort evenementen voor onze parochie zeker vaker gaan organiseren.

Verslag van Tom Hardy, met veel dank aan alle deelnemers en last but not least aan de organisatoren Luigi Greselin en Maurizio Comandone.